Uç (point): Bıçak ağzı ile omurganın birleştiği sivri kısımdır. Delme işleri için kullanılır.
Burun (tip): Bıçağın uç noktasına yakın olan ve ağzın kavis kazanarak inceldiği kısmıdır. Hassas malzemede detaylı kesimler için kullanılır.
Ağız (cutting edge): Bıçağın kesici kısmıdır. Bıçak ucundan sapa kadar olan kısmı kapsar.
Omurga (spine): Bıçağın kesici ağzının diğer tarafı, sırt kısmıdır. Bıçağın en kalın kısmı olan omurga, bıçağın gücüne ve dengesine etki eder.
Pırazvana/Kuyruk (tang): Bıçağın keskin metal kısmının sap içerisinde kalan kısmıdır. Bıçağın yapımına bağlı olarak, sapın bir kısmına veya sonuna kadar uzanabilir. Bıçağın gücüne ve dengesine etki eder.
Sap (handle): Bıçağı tutmaya yarayan bölümdür. Kabza da denir.
Sap Malzemesi (scale/slab): Bıçağın kuyruğu üzerine tutturulan sap malzemelerini ifade eder. Ahşap, kemik gibi değişik materyallerden oluşabilirler ve değişik yapılarda bulunabilirler.
Perçin (rivet): Bıçağın kuyruğu ile sapını bir arada tutmaya yarayan, çivi görevi gören bağlantı elemanıdır.
Topuk (heel): Bıçağın kesici kısmı ile sapı arasındaki geçişi sağlayan kısımdır ve bıçağın en geniş yüzeyidir. Havuç, bal kabağı gibi sert sebzeleri ve kuru yemişleri doğramak için kullanılır.
Parmak Koruma (choil/notch): Bıçağın kesici bölümü ile sapı arasında kalan kısımdır. Genellikle parmak yuvası oluşturacak şekilde girintili olarak tasarlanır fakat düz olanları da vardır.
Balçak/Bilezik (bolster): Bıçağın kesici kısmı ile sapını bağlayan, kalın ve ağır çelik materyalden yapılmış bölümdür. Bıçağın kritik bölgelerine destek verir. Ağırlık dağılımında kontrol sağlayarak bıçağın direncini arttırır. Bıçağın dengesine etki eder. Ayrıca siper vazifesi görerek parmakların ileri ya da geri kaymasını önler. Balçağın kalınlığı, bıçağın yapıldığı metal plakanın dövülmeden önceki kalınlığını gösterir.
Dip Topuzu (bottom/butt): Bıçağın sapının bitiş noktasıdır. Genelde şişkince bir yuvarlaklığa sahiptir ve bıçağın ağırlık dengesini sağlar. Vurma veya kırma gerektiren işlerde kullanılır.